Metoda
Feldenkraisa

Moja żona od lat zgłębia tajniki dietetyki i ziołolecznictwa wg Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. To zgłębianie nie ma końca, bo wiedza jest przepastna i skomplikowana jak sam człowiek. (W TCM diagnozuje się głównie z pulsu i języka). Marta czasem złapie mnie za nadgarstek, by poczuć puls. Co jakiś czas prosi mnie bym pokazał język. Popatrzy i już swoje wie.

Tak było i tym razem. W czasie majówki siedzieliśmy sobie na pomoście i słyszę znajome „pokaż język”. Więc pokazuję. Potem od dołu, potem z boku i drugiego. Przy tym pokazywaniu języka z boku obróciłem trochę głowę. Wydawało mi się to takie naturalne. Ale słyszę, „nie obracaj głowy, tylko język”. Ja na to, że to takie oczywiste, że gdy wysuwam język w bok to i głowa chce się obrócić. Zaciekawiony i trochę zdziwiony pytam:, „a ty, jak sięgasz językiem w bok to głowa ci się nie obraca?” I myślę, że to przecież niemożliwe.

I oto co usłyszałem: ty jak sięgasz czymś w bok czy się obracasz to wszystko inne idzie za tym ruchem. Ty jesteś … z Feldenkraisa. Wszystko porusza się ze wszystkim. Ja jestem z jogi. Jak mam sięgnąć ręką w bok to nie po to, by skręcać kręgosłup. Cała reszta ma zostać w miejscu. Nieporuszona.

Ojej.

Tak właśnie pomyślałem tego popołudnia, gdy siedzieliśmy na pomoście „ojej”. Dzieci rzucały do wody czym się da, a my wspominaliśmy, jak to poznaliśmy się dokładnie 14 lat wcześniej w Sopatowcu u Małgosi, na obozie jogi, na którym Marta ćwiczyła jogę a ja pomagałem obierać marchewkę.

Pomyślałem też, jakie to są dwa odmienne światy. Ten jakby połączony, ten jakby odłączony. Bez oceniania. Znam wielu joginów pięknie poruszających się w harmonii i jedności całego ciała. Znam też wspaniałych nauczycieli Feldenkraisa, którzy poruszają się już trochę z trudem. I wiem, że jest wiele odmian i tu i tam. I że wiele się zmienia.

Ale jakże odmienna koncepcja. Z jednej strony ruch jako manifestacja spójności, połączenia, jedności. Nawet mówimy często w Metodzie Feldenkraisa, że my nie naprawiamy, tylko że tworzymy połączenia. I z drugiej strony ruch jako podkreślenie odrębności. Gdy porusza się jedno, inne ma pozostać w bezruchu. Jedno i drugie to spora sztuka. Dwie odmienne drogi. Podążając obiema wspinamy się na szczyt jedności ciała i umysłu. Tylko innym szlakiem. Podziwiamy po drodze inne widoki. Gdzie indziej robimy odpoczynki, na co innego zwracamy uwagę. Zmierzamy w podobnym kierunku. Czyż nie … ?

Tak właśnie było.

Wtedy na pomoście.

Gdy pokazywałem język.

A głowa się obróciła.

I tak mnie to zastanowiło.

Więcej tekstów z Metodą Feldenkraisa na bliższym lub dalszym planie znajdziesz w zakładce “artykuły – blog”. Zapraszam